Şakaklarıma ve avuçlarıma
bir mıhla çakıldı
gerçek.
Bu kavgada kırılan kemiklerin faili,
çatı olamamış bir demir.
Ete ve kana doydu
insan bedeninde.
Odamızın ortasında duran
önceki ateş,
şimdi çığlıklarla ve dinozorlardan
kalma bir miras ile palazlanıyor.
Hurafelerin ellerinde körük.
İnsan
ruhuyla kavruldu da yandı.
Oysa bizim ölülerimiz gömülürdü
Ne kadar gözlerden uzakta da olsa.
İnsan toz olduğunda
Ankalaşmıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder