Seni Ecevit Bulvarı’nda bir gün
Sis düşmüş alnının tam ortasından
Çekip vursam yeni yağmurlardan korkarım.
Dizlerine kapansam Allah’tan.
Yorgun bacaklarımı sırtıma alsam,
Çığlığa takatsiz imdatlarımı
İşini kaybetmiş beş çocuklu bir baba gibi,
haykırsam yetkililere
yetkiyi verseler
Seni sarsam annemin çeyizlere sakladığı o kırmızı battaniyelere
Ama benim bir gururum var.
Aslında gurur şeytan işi derdi rükusuz Kemal
-Kemal çık şiirimden.
Minibüse binmişsin lokantanın önündeki duraktan
Gözüne ilişmişsin Kör İzzet'in,
Heyecanla anlatıyordu,
Haz alır gibi kör olmadığını kanıtlamaktan
Ellerinde kapesese kalkanları
Bıkmışsın sınav önüne sınav koyan o kullardan
Korkuyormuşsun üstelik
Öğretmen olduktan sonra pekakaya savrulmaktan
Korkma güzelim, sana istersen silah veririm
Hem benim canım senin bir cinnetine minnet
Annem sesleniyor,
Annem sesleniyor, gitmem gerek.
Unutma, doğunun çocukları şefkatine hasret.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder