Yalnızlığın çobanı
Mavi bir karakoç
Güdüyor erken altısında
Çimene salacak hüznü.
Bıçakladı kadim yılanı
Dikey gözünden.
Kepenek emdi
mavi kanı.
Kart soğanlar da
Taze güller de
Çiçek açtı.
Yıldızımız onları da
Örseliyor.
Evrenin mavi sarasında
Şuursuz.
Cüce dağında
Dev bir cüce
Elindeki güce
Altındaki cüceye
Dayandı.
Vurdu baltayı
Deve.
Bir kahkaha attı.
Oğuzhan Kaymaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder